Türküm. Bunu ırkçı bir yaklaşımla söylemiyorum. Kimsenin kafatasını ölçüp, biçip, kökenlerini incelemiyorum. Padişah’a kulluk eden bir ümmet yerine, bir vatandaş, birey, ülkemin onurlu ve
Çok özel, çok güzel bir insandı. Yerel ezgilere, tarihe ve özellikle antikalara çok meraklıydı. Amerika’nın New York şehrinde yaptığımız “Türk Günü Yürüyüşümüz” için kendisini davet
Annem bir Cumhuriyet kadını. Yani yetişirken sadece “kimselere muhtaç olmayın, vatana ve millete hayırlı bir evlat olun” diye yetişmiş, bizleri yetiştirirken de aynı ülküler doğrultusunda
31 Aralık 1933 Sabahın erken saatlerine kadar kitap okumuştu. Uyanıp yatağında bağdaş kurup sabah kahvesini yudumlarken Başyaveri Mahmut Celalettin Üner’e “çocuk çıkacağız biraz işlerimiz var”
Gerçek özgürlüğün ne olduğunu, nasıl olacağını biliyordu. Düşmanların iki büyük şaşkınlığı vardı. Birincisi 10 sene top atışına tutsalar, tüm güçleriyle saldırsalar bu cephelerin üzerinden toz
“Bu memleket tarihte Türk’tü, halde Türk’tür ve ebediyen Türk olarak yaşayacaktır.”Ümmet’den Millet’e geçmek, kulluk yerine birey, vatandaş olmak kolay olmamıştır. Atatürk’ün Türk Tarih Kurumunu kurması,
“Bu memleket tarihte Türk’tü, halde Türk’tür ve ebediyen Türk olarak yaşayacaktır.” Ümmet’den Millet’e geçmek, kulluk yerine birey, vatandaş olmak kolay olmamıştır. Atatürk’ün Türk Tarih Kurumunu
Özellikle Atatürk seminerlerimde anlatırken göz yaşlarıma hakim olamadığım çok güzel bir hikaye paylaşıyorum sizlerle bu ay. Gazi Kovan! Söylerken sanki “gaziyi kovan, kovalayan, savuşturan”
Bu ay sizlerle çok keyif aldığım bazı Atatürk anılarını paylaşmak istiyorum. İlkini, 1919 yılında Samsun’da telgraf memur yardımcısı olan Ahmet Remzi (Coşkuner) Bey anlatıyor. Trablusgarp’da,
Ne Türkler, ne de Yunanlılar böylesine dehşet verici bir ateş görmüştü bugüne kadar. Top seslerinin peşinden havaya uçan cephanelikler, kamyonlar, toplar parçalanıyor, Kocatepe bile zangır
