Kolağası (Kıdemli Yüzbaşı) olarak sürgün yeri Şam’dan yeni gelmişti. “Mustafa’m“diye sarıldı annesi. Mustafa’sını zayıflamış, süzülmüş bulmuştu. Mustafa’nın ise keyfi yerindeydi. Manastır Askeri İdadisi ve İstanbul
Kurban Bayramı geldiğinde içimi dayanılmaz bir “vejeteryan” olma duygusu kaplıyor. Kan kokusundan geçilmiyor. Hayvanlara yapılan vahşet karşısında çaresiz kalıyorum. Arabaların içine, bagajlara sıkıştırılmış hayvanlar mı
At nalı yoktu, at nalına çakacak çivi de yoktu. Yol, köprü, elektrik, su yoktu. İğne, iplik yoktu. Doktor, hemşire, mimar, mühendis yoktu. Makinist yoktu. Su
Beni en çok güldürdüğü gün dün gibi aklımda. “Bana yalan tööledin” diye seslendi. “Hayrola” dedim. “Kimselel benim doğumgünümü filan kutlamıyol” dedi. Cadılar Günü doğmuştu,
3 gün uykusuz kalmıştım. Nihayet Dilara’ma kavuştum. Göbeğini ben kestim. İlk ben kucağıma aldım, kokladım onu. Bebeklerin olduğu bölüme götürdüler. Sevinç, endişe, korku, mutluluk ve
İzmir’in kurtuluşunun üzerinden henüz çok kısa bir zaman geçmişti. Gündemin en önemli maddelerinden biri Lozan Andlaşması ile ilgili gelişmelerdi. Anlaşma olmaması ve tekrar bir savaş
Korumalar ordusu yoktu. Protolden sıkılırdı, kendisine yönelik övgülerden hoşlanmazdı. Tam bir halk adamıydı. Kraliyet sofralarında bütün asilzadeleri büyüleyen, her telden müthiş ses getiren, tarihten felsefeye,
Emaneti gençlere teslim ederken “Harici ve dahili bedhahlar olacaktır” diyordu. Bunu söylerken de yaşadığı ruh halini yansıtıyordu. Mucizeler sığdırdığı 57 senelik ömründe, çalışmadan, oturup
Celal Bayar ve Feyzi Boztepe. İki dost. İki dava arkadaşı. Torunları Celal Bayar ve Kaya Boztepe de aynı dedeleri gibi omuz omuza. Sevgili Celal’e sürpriz
30 Ağustos’da “Ordular, ilk hedefiniz Akdeniz’dir, ileri” emriyle başlayan taaruz hayallerin gerçeğe dönüşmesi, bir rüya gibiydi. Ancak bunun aslında başka bir başlangıç olduğunu bilen Mustafa
