29 Ekim geliyor.
Bayram gelmiş neyime…
Ak Saray’da kutlarız artık.
Sőylemekten yorulduk, dinlemekten yorulmayın.
Üzerine ölü toprağı atılmış canım halkım.
Atatürk derin derin düşünürken İnönü’ye bakıyor, “bunca senelik dostumsun, cephelerde çarpıştık, zorluklarla mücadele ettik, yılmadık ama bana bugüne kadar karşılaştığın en zor şey nedir diye hiç sormadın Paşa” diyor.
Haklısınız diyor İnönü, hafif bir tebessümle, gerçekten, neydi karşılaştığınız en büyük zorluk?
Gülümseme sırası o çakmak gözlü güzel insandadır, “uyandırmak Paşa” diyor.
“Türk halkını uyandırmaktı en zor olan!
Haklısınız diyor İnönü.
Atatürk devam ediyor, “pekiyi ondan daha da zor olan neydi bilir misin” diye soruyor.
Şasırıyor İnönü. Türk halkını uyandırmaktan daha zor olan nedir ki diyor.
Yine gülümseyen Atatürk, “uyandıktan sonra şaha kalkan Türk halkını durdurmak Paşa” diyor.
Sorun büyüklerinize, 3 göbek geri gitmekte zorlanırsınız.
Herbirinizin atası, dedesi adı bile duyulmamış cepheleri kanlarıyla sulamıştır.
Çoğunun mezar taşı yoktur hatta şehit dűştűğű yeri bile bilmezsiniz.
Ümmetçi görüntüsüyle hak yiyen, haram yiyen, çalan, yalan söyleyen, zulüm yapan bu süslüman ve yalakalarının diretmelerini kabul edecek olsaydı bu halk, bunca şehit vermek yerine çekerdi yabancı bir bayrağı göndere, rahat ve bolluk içinde ancak kimliksiz, şahsiyetsiz ve haysiyetsiz bir hayat yaşardık bugün.
Cumhuriyet Bayramını kutlamak isteyenler bu Cumhuriyete sahip çıksınlar.
Çocuklarını yetiştirsinler, unutturulmak istenilen Ata’mızı, ülkümüzü, andımızı öğretsinler.
Falanca yerde bir yürüyüş varsa 80 küsur yaşındaki annem gibi bayraklarını kaparak koşup gitsinler.
STÖ’lere, partilere üye olsunlar.
Kimimiz nutuk attık bu millet için,
Bizler ise sahip çıkalım.
Çıkalım ki “bugün en mutlu bir gün olsun”!
Cumhuriyet Bayramı’mız kutlu olsun…
